Ik heb een grote smoel. Daar past een hoop in, maar daarover later meer. Ik neem nooit een blad voor de mond. Zeg en schrijf wat in me opkomt. Gewoon omdat het kan. Ik denk ook nooit aan de gevoelens van anderen. Die interesseren me niets. Fijngevoelig getrut op de vierkante millimeter is niet aan mij besteed. Als ik iets of iemand fout vind dan zeg ik dat ook. En dan die toon waarop ik dat allemaal doe. Die columns van mij zijn altijd zuur. Ik leg er wel wat humor in, maar de zure ondertoon die blijft altijd. En schreeuwerig, ja, dat zijn mijn columns ook. Ik schreeuw gewoon graag!
Ik ben dus een zure schreeuwlelijk met een grote bek. Maar, c’est le ton qui fait la musique. Dat snap ik ook. Ontegenzeggelijk werk ik mensen tegen me in het harnas. En da’s nou echt wat je zegt een nadeeltje van al dat geschreeuw van mij. Vaak hoor ik mensen zeggen: ‘Achterberg, let nou toch eens een beetje op je toon!’ Vanaf nu doe ik dat. Dus, weg met dat zure, ongepolijste imago! Van nu af aan doe ik dingen anders. Positiever. Enthousiaster. Verfijnder. Beschaafder en beleefder. Hou je vast, daar gaat ie dan:
Ik hoor soms mensen klagen over Albron, de universitaire cateraar. Maar mij hoort U niet hoor. Lekkere koffie. Lekker eten. Redelijk geprijsd. Tegen eten uit de mensa zeg ik geen nee. Helemaal niet sinds ze het assortiment hebben uitgebreid met een smakelijk, nieuw broodje met sesamzaadjes. Nu vond ik die broodjes met kipfilet van Albron al prima te hachelen. Maar het nieuwe broodje steekt al die oude broodjes regelrecht naar de kroon.
Ook dit nieuwe broodje wordt dagelijks vers bereid met de lekkerste verse salade, tomaatjes en het onvermijdelijke eitje. Maar er is meer. Dit broodje wordt belegd met overheerlijk vlees. Louter de beste varkens zijn hiervoor geselecteerd. En alleen de beste keurslagers hebben dit uitmuntende varkensvlees mogen verwerken tot wat het nu is: Beenham. En juist deze beenham wordt door Albrons broodbereiders zorgvuldig geplaatst tussen brood, sla, tomaatjes en ei. De chefs, of zal ik zeggen: brooddesigners, maken het gerecht daarna he-le-maal af met een toefje honingmosterdsaus. Vernieuwend maar toch vertrouwd. Smakelijk en toch heerlijk. Ik roep, uiteraard op de meest fijngevoelige manier die überhaupt mogelijk is, driewerf hoera voor het nieuwe broodje beenham van Albron. Oh wat lekker. Gelukkig zijn begint met de broodjes beenham van Albron.
Mocht bovenstaande U op enigerlei wijze grieven dan biedt Peter Achterberg, cultuursocioloog bij de FSW, U graag zijn excuses en een fantastisch broodje beenham aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten