18. Graying the campus

Al een jaartje of wat worden we regelmatig bestookt met promotiemateriaal. Groener moeten we worden. Studenten, medewerkers, de hele universiteit, alles moet duurzamer. En eerlijk is eerlijk, initiatieven als Greening the Campus en GreenEUR timmeren hard aan de weg. Belangrijke zaken zijn inmiddels aangepakt. Zo kan je op de gemiddelde borrel binnen mijn bloedeigen faculteit geen bitterbal meer krijgen. ‘Fast food’ is namelijk slecht. ‘Slow food’, langzaam gegaarde, biologisch gekweekte en eerlijk verhandelde bloemkool, broccoli of andere groente met bruine vlekken, is vele malen beter. Niet te vreten, maar wel lekker duurzaam. Biologisch bier is trouwens ook niet te zuipen, maar je kunt er tenminste niet doorheen kijken en het schuimprobleem behoort ook tot het verleden.

Maar er zijn meer groene initiatieven. Inmiddels is het ‘printerprobleem’ definitief opgelost door de groene jongens en meisjes van de EUR. De gewone printers zijn ingewisseld voor ultrasupersonische apparaten waarop je kunt printen in honderdmiljoenmiljard tinten. En dat alles dubbelzijdig, da’s namelijk goed voor het milieu. Nog een belangrijk ‘groen’ initiatief: nieuwe kleren kopen hoeft ook al niet meer. Er wordt gewoon een kledingruilbeurs georganiseerd in de Smidtse. Dan kan je je oude kloffie eindelijk eens inruilen voor een fatsoenlijk pak. Ik aas al jaren op een kans mijn standaard tenue – spijkerbroek met uitgescheurd kruis en uitgelubberd truitje – te ruilen voor dat van die ene hoogleraar die altijd rondloopt in een double-breasted C&A-pak uit de jaren 80. Chique en toch duurzaam – GOUD!

Nog een leuk, groen ideetje: Afgelopen zomer was er opeens een horde op hol geslagen schapen op de campus te vinden. Als je een beetje haast had en dwars door het groene gras de kortste route over de campus wilde nemen, had je kilo’s schapenpoep aan je schoen. Een groene campus is kennelijk een vieze campus. Alles ter meerdere ere en glorie van het milieu zal ik maar zeggen.

Maar, de EUR heeft het roer ineens radicaal omgegooid. Halverwege februari zijn de jongens van de houthakkerij namelijk op bezoek geweest. Het werd een slagveld zonder weerga – bomen, bosjes, ja zelfs onschuldige lieve struikjes, alles werd met de grond gelijk gemaakt. Vijf jaar campagne om de campus te ‘greenen’ werd in een weekend teniet gedaan. Lekker eventjes ‘graying the campus’. Niks niet campagne, maar keiharde actie! Gewoon omdat het kan.

Nou ja, laten we het maar van de zonnige kant bekijken. Misschien worden er wel extra parkeerplaatsjes ingericht op de plekken waar eens bomen stonden. Dan kunnen we eindelijk weer eens een keertje fatsoenlijk parkeuren op de campus.

Het nieuwe initiatief van Peter Achterberg, cultuursocioloog aan de FSW, heet ‘Parkeuring the campus’. Hij voert thans campagne voor een tankstation met wasstraat op Woudestein.

17. Sociologenkind

Hoera! Het is feest. Willem en Masja, twee fijne collega’s van mijn afdeling hebben samen eens wat anders geproduceerd dan een artikeltje: Jaap is geboren, en Masja en Willem zijn de trotse ouders. Terecht. Ik ben ook een beetje trots. Zo’n afdelingskind doet je altijd wat.

Sociologisch onderzoek toont al jaren aan dat ouders in economisch gunstige posities kinderen voortbrengen die later ook weer in economisch gunstige posities zullen verkeren. De rol van opleidingsniveau is daarbij heel belangrijk. Hoger opgeleide ouders produceren hoger opgeleide kinderen. En hoger opgeleide kinderen krijgen doorgaans de betere banen. Nee, over Jaaps toekomst hoeven de kersverse hoogopgeleide ouders zich geen zorgen te maken. Jaap komt later vast goed terecht. Tenminste, in financieel economische zin dan hè.

Sociaal gezien moet ik nog maar zien of Jaap zich een beetje kan redden. Beide ouders zijn namelijk niet alleen hoog opgeleid, maar ook nog eens socioloog aan een universiteit! In de kroegen waar ik meestal kom, vertel ik altijd maar dat ik bij de politie werk. De verwijten die je dan naar je hoofd krijgt zijn in ieder geval een stuk minder erg dan de scheldpartijen die je moet aanhoren nadat je gezegd hebt dat je op de universiteit werkt. In een tijd waarin het louter werken aan de universiteit je al in een verdacht daglicht zet, is het al helemaal niet handig om dan ook nog eens te melden dat je socioloog bent: ‘Sociologen maken niemand beter’, ‘vinden geen nuttige dingen uit’ en ‘bevestigen met hun onderzoek alleen wat iedereen met een gewoon verstand al lang weet’…. Nee, sociologen aan de universiteit werken daar ‘vooral om de subsidiestromen hun kant op te laten komen’, ‘om papers te produceren die alleen gelezen worden door andere sociologen’, en natuurlijk ‘om andere sociologen op te leiden…’

Maar wat moet Jaap later op het schoolplein zeggen als kinderen tegen elkaar staan op te bluffen over het beroep van hun ouders? Pappa Willem is socioloog? Oei, dat is dus niet aan te raden. Mijn kinderen, ik geef toe, hebben het met mij als sociologenvader later op straat vast ook niet zo gemakkelijk – maar gelukkig hebben zij nog een moeder met een ‘normaal’ beroep! Maar wat kan Jaap daarover zeggen? Mama Masja is ook socioloog? Dat maakt het vast alleen maar erger. Ik raad de kersverse ouders aan het kind maar alvast aan te melden bij de plaatselijke judovereniging. En Jaap, alvast heel, heel veel sterkte gewenst beste knul! En als het je allemaal te veel wordt, zeg dan gewoon dat je ouders bij de politie werken…

Peter Achterberg, politieagent bij de FSW, houdt het voor Pippi (4 jaar) en Lente (2 jaar) een beetje vaag waar hij werkt. Hij werkt in Rotterdam, dat is voorlopig nog genoeg…