Zo halverwege de laars van Italië ligt een middeleeuws vestingstadje. Met 1700 inwoners, een kerk en een plein niets bijzonders zou je zeggen. Maar het dorpje heet Gambatesa. Fantastische plaatsnaam. Gestrekt been, zo luidt de vertaling. Het stadswapen is een ontbloot gestrekt been op een blauw met geel bord. De Gambatesanezen cultiveren het gestrekte been dus, ontlenen hun identiteit aan het gestrekte been. Met gestrekt been vliegen ze overal in, wat de gevolgen daar ook van mogen zijn.
Met een gestrekt been opereren in de wetenschap, ik zou het zo graag doen. Belangrijke professor X verkoopt flauwekul? De door velen aangehangen theorie Y klopt niet? Dan ga je d’r met een gestrekt been in. Gewoon omdat het kan. Lekker schieten door de spreekwoordelijke knieschijven. Zin van onzin scheiden, daar draait het immers allemaal om. Jammer genoeg werkt het zo niet. Ja, je kunt er in een papertje wel met een gestrekt been in gaan, maar professor X of de aanhangers van theorie Y krijgen dat natuurlijk meteen als reviewer. Pijnlijk realiserend dat er in dit paper niet zo veel heel blijft van hun levenswerk, is er nog maar een optie – afwijzen maar! Onderzoeksvoorstellen om belangrijke fantasten aan te pakken zijn hetzelfde lot beschoren. Het is spijtig. Wetenschap a gamba tesa, ‘t is niet te doen.
Als je wilt publiceren en onderzoekssubsidies wilt scoren kan je dus maar beter vriendjes maken. Dit werd mij eens te meer duidelijk toen ik onlangs op de Talent Day van de EUR aanwezig was. Ab Osterhaus legde uit hoe hij de prestigieuze ERC Advanced Grant voor zijn nieuwe onderzoek naar iets met virussen had gewonnen. ‘Zorg dat je in de ERC Advanced Grant commissie komt’ hoor ik commissievoorzitter Ab zeggen. Hoe je in zo’n commissie komt, vertelt hij er voor het gemak niet bij. Hij vertelt wel hoe hij op een dag zijn vertrek aankondigde aan zijn collega-commissieleden: ‘Vrienden, ik trek me voor een jaar terug, en dien zelf een aanvraag in. Maar let op hè! Daarna kom ik weer terug als voorzitter van deze commissie’. Wat denk je? Ab doet wat hij zegt en ja hoor, hij krijgt die subsidie ook nog. Zo zie je maar. Niks niet met gestrekt been. Geen wetenschap a gamba tesa. Gewoon een paar vriendjes, en je loopt helemaal binnen. Dat wil ik ook wel. Ben je belangrijk en wil je mijn vriendje zijn: p.achterberg@fsw.eur.nl.
Peter Achterberg, cultuursocioloog aan de FSW, heeft twee collega’s die pas geleden een paper hebben ingestuurd met als eerste zin van de conclusie: ‘The ethnic competition theory is invalid’. Dat gaat natuurlijk nooit gepubliceerd worden. Een slagroomtaart voor die jongens als het wel lukt.
Achterberg, P. 2010. Vriendjes. Erasmus Magazine, 13(17), 13.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten